Ostatnio mam dziwne sny. Wiele z nich to oczywiste przełożenie tego, co aktualnie mnie stresuje (np. nadchodząca wizyta u dentysty). Dziś jednak śniło mi się latanie.

Śniło mi się, że mogę tak po prostu oderwać się od ziemi i szybować gdzieś między blokami i drzewami.

Co ciekawsze, ta moja umiejętność zupełnie nikogo nie dziwiła. Taki był stan rzeczy i tyle.

Co o lataniu w snach mówią senniki?

Nie wiem i chyba wolę nie sprawdzać. Interpretuję sobie to tak, że to moje unoszenie jest wyrazem zadowolenia z obecnej formy. Nabijam powoli kilometry, udaje mi się realizować plan, nogi nie doskwierają, a ponieważ dni są coraz dłuższe, mam okazję do podziwiania niesamowitych zachodów słońca!

Gdy patrzę na te tabelki oczywiście mam ochotę schować głowę w piasek. Czy to jednak w czymkolwiek pomoże? Na pewno nie mi.

Jest jeszcze trochę czasu więc trzeba dalej robić swoje.

Planu wg Świerca nie porzucam, chociaż wiem, że nie jest on przystosowany do tak wolnych biegaczy jak ja. Dlatego traktować go dalej będę jako pewien drogowskaz.

3 lutego wg planu wkroczyłam w tzw. okres transformacji - ten etap zbudowaną objętość powinien przekształcać w ukierunkowaną formę. Celem do tego będzie wplecenie tempówek, fartleków, szybszych odcinków itp.