Na jesiennym niebie żurawie wykonują pożegnalne loty.

Uprzedzam - ta myśl będzie po prostu banalna, ale towarzyszy mi od kilku tygodni...

Utrata kogoś bliskiego uświadamia jak kruche jest nasze życie i jak wiele spraw, które wydają nam się istotne i najważniejsze na świecie, nie mają zupełnie znaczenia. Jak wspomniałam - to banał, ale w takich momentach, dużo dosadniej się to czuje i chyba też lepiej się rozumie. 

Szczerze mówiąc, trudno jest mi obecnie wrócić do codziennych zwyczajów, robić "zwyczaje" rzeczy, czerpać radość z błahostek - bo w sumie to moje bieganie to taka właśnie błahostka. 

Jednocześnie wiem, że bieganie to również moje narzędzie. Narzędzie na drodze do oswojenia się z sytuacją, do pogodzenia się z nią, do ciągłego obierania właściwej perspektywy. Mam nadzieję, że w Twoim życiu jest coś pełniącego podobną funkcję. 

Wrzesień był dobrze pobiegany. Miesiąc zamknęłam z 227km na liczniku, a biegałam niemal każdego dnia.

What is your "WHY"?
Why you run?
Why you put those shoes on?
Why running and not some other sport?
Why you didn't stop after finishing that first 5K, half-marathon, marathon?
Why you keep pushing?

Urodziłam się w białostockim szpitalu, ale pierwsze trzy lata życia spędziłam w rodzinnym wiejskim domu mojego taty z dziadkami.

Potem przeprowadziliśmy się do bloku z wielkiej płyty - nowiuśkiego, jednego z wielu które właśnie zmienialy krajobraz miasta. W bloku jest 6 klatek, na każdej 10 mieszkań, w sumie 60 rodzin. Znałam dzieciaki niemal z każdej - lepiej lub gorzej. Najlepiej te z mojej klatki. Choć były w różnym wieku i nie zawsze się lubiliśmy, wiedzieliśmy o sobie całkiem sporo. Z kilkoma sąsiadami moja rodzina była bliżej - są tam 'przyszywani' ciocie i wujkowie, dzieciaki traktowaliśmy trochę jak dalekich kuzynów. Jak potrzeba było mąki, cukru, przepisu, trzepaczki, piłki, gry czy czegokolwiek innego - zawsze można było na nich liczyć

Razem graliśmy w kosza, jeździliśmy na rolkach, jechaliśmy na ognisko czy plażę. Czuliśmy się jak w jednej, wielkiej rodzinie.

Dziś drogi się rozeszły. Nasi rodzice nadal mieszkają obok siebie i się wspierają, ale nie robią już np. wspólnych wypadów za miasto.

Dziś z obecnych lokatorów mojej klatki w Warszawie znam 1 osobę, kilka jedynie z widzenia. Z imienia znam tylko ich psy, które starają się radośnie witać gdy mijamy się na schodach.

Żałuję, że czasy tych 'przyszywanych' cioć minęły. Obecnie niemal każdy żyje w zaciszu własnych 4 ścian. Biegniemy do pracy, do sklepu, załatwić "sprawy". Jesteśmy też bardziej podejrzliwi wobec siebie. Więzi się rozluźniły.

Niedawno z przerażeniem czytałam wyniki badań o patriotyzmie i o gotowości ludzi to stanięcia w obronie własnej Ojczyzny - państwa, ale przecież też siebie, rodzin i własnych sąsiadów. Przerażenie mieszało się z brakiem zdziwienia - bo w sumie czego wymagać od ludzi, którzy nie czują się częścią społeczności, są samodzielnymi jednostkami. Dodatkowo różnicowani i dzieleni niesnaskami, 'sprawami', tragediami i oskarżeniami. Coraz mniej spraw i ludzi nas łączy.

Co to ma wspólnego z bieganiem? A no ma i już przechodzę do rzeczy.

Niedawno po raz kolejny przeżywaliśmy wielkie biegowe wydarzenia - zwłaszcza maratony w Warszawie i Łodzi.

Jak dla Was zaczął się rok 2014?

Jak oceniacie rok miniony?  Jak Was doświadczył? Czegoś nauczył?

Mimo, że już niemal połowa stycznia, ja chyba dopiero dojrzewam do podsumowań i 'postanowień'. Początek tego roku jest dla mnie wyjątkowo powolny i refleksyjny. Chyba głównie ze względu na zdrowie, które dało się we znaki (prawie miesiąc ciągnącego się zapalenia gardła, antybiotyki itd.).

Wpierw kilka słów i wspomnień Anno Domini 2013:

1. Mimo, że przez wiele lat nie czułam potrzeby robienia prawa jazdy, w końcu dałam się namówić. Ponieważ skusiłam się na Groupona i trafiłam chyba na najgorszą szkołę na świecie (eL Szkoła Jazdy - stanowczo odradzam!), w końcu się udało. Teraz uwielbiam prowadzić i najchętniej zostałabym taksówkarzem :) I tak, wiem, muszę bardziej uważać przy parkowaniu!
2. Wakacje! Niesamowita wyprawa Wiedeń - Chorwacja - Słowacja i niezapomniane miasteczko Povlja! Czy kiedyś tam wrócę? Mam nadzieję. Czułam się tam naprawdę zrelaksowana i spokojna. Wiele rzeczy sobie przemyślałam. Czas zwolnił i pomyślałam, że mogłabym tam zaginąć, zatrudnić się na zmywaku i nigdy już nie wracać do miasta.
   A no i jeszcze pierwsze nurkowanie w ciepłym morzu z maską - wiem, że brzmi to śmiesznie, ale naprawdę zauroczyły mnie podwodne widoki!
3. Zaczęłam pisać bloga - bardzo przyjemna przygoda. Pisanie zawsze sprawiało mi wiele radości choć wymaga o wiele więcej czasu i energii niż mogłoby się wydawać. Fajnie też, że czasem ktoś tu zajrzy i zostawi jakiś miły komentarz - dzięki, że niektórym się chce! Naprawdę to doceniam.
4. Duuuużo biegania - z czego się cieszę. Ogromna radocha z akcji "Polska Biega". Wspaniali ludzie, wiele potu, nowe ćwiczenia, większa świadomość swojego ciała, przekraczanie kolejnych granic. Od kiedy biegam, zawsze powtarzałam, że będę królową polskich półmaratonów i na maraton się nie nadaję. Ale ciekawa propozycja i postawnowiłam - spróbuję!
5. No i właśnie - Maraton Warszawski oraz Krynica Górska. Dwa niezapomniane biegi - już doskonale wiecie dlaczego :)
6. Londyn - nowa praca, duże wyzwanie, kolejni niesamowici ludzie, odkrycia, przygody, doświadczenia.

Nie lubię noworocznych list z postanowieniami - zdaje mi się, że wiele osób już w trakcie pisania takiej listy nie zamierza trzymać się swych postanowień. Dlatego podzielę się z Wami tym, co już praktykuję, czym się sama kieruję na co dzień, ale każdy Nowy Rok staje się dobrym momentem do samooceny, samokrytyki no i oczywiście do odświeżenia pewnych decyzji i umocnienia się w nich:

1. Biegowo - oczywiście ogólnie biegać więcej! Przygotowania do maratonu pokazały mi, że plany treningowe potrafią zdyscyplinować i pomóc osiągnąć cele - dlatego na pewno znów skorzystam z pomocy doświadczonych osób (Julita... - piękny uśmiech do Ciebie). Krynica i Berlin już czekają!
2. Zdrowotnie - mimo czasem krzywych spojrzeń, podejmować świadome wybory i dbać o siebie. Ale też nie dać się zwariować - z kawy nie zrezygnuję całkowicie, choćby nie wiem co.
   Dodatkowo chciałabym znów zacząć oddawać krew i sprawdzić też, czy mogę być dawcą szpiku (ktoś przeszedł tę procedurę?).
3. Jogowo - w Londynie brakuje mi czasu na jogę, jednak będę próbowała ją praktykować w zaciszu domowym.
4. Kocham książki i czytać w ogóle. Nie wyznaczam sobie żadnej liczby, ale postaram się poświęcać każdą wolną chwilę lekturom (obecnie czytam "Przez Czewone Morze" Ludmiły Figiel - kolejna książka nawiązująca do trudnych warunków życia Polaków w ZSRR, bardzo wciągająca!)
5. Bardziej selekcjonować zdjęcia, porządkować na bieżąco, robić nowe - co sprawia mi dużo przyjemności.
6. Wydawać rozsądniej - nie kupować głupot, które nie mają zastosowania a radość sprawiają tylko przez kilka minut a potem zaśmiecają Twoje otoczenie.
7. No i ulotne/trudno mierzalne i ocenialne, ale jakże ważne - rozmawiać, dzielić się dobrymi rzeczami, inspirować, być, odkrywać, marzyć, pracować, uczyć się, wyznaczać kolejne cele, uśmiechać się, widzieć, słyszeć, czerpać!

Firmy przygotowują jesienne promocje, stacje telewizyjne ogłaszają jesienne ramówki, w gazetach już krzyczą: nie daj się jesiennej chandrze!, w sklepach już kolekcje jesień/zima, na drzewach powoli pojawiają się inne kolory poza zielonym i unosi się specyficzny zapach suchych liści...

Jesień atakuje.

A przecież dopiero co nadeszło lato. Przed chwilą wróciłam z wakacyjnego urlopu. Było upalnie, słonecznie, zielono a na bieganie trzeba było zabierać bidony lub chłodzić się pod przyplażowym prysznicem.
Lato! Dlaczego tak szybko odchodzisz?

Polska jesień jest piękna, ale mogłaby się tak nie spieszyć. A może to zima się rozleniwiła i została z nami za długo?

Na aurę chyba nie ma rady, więc zostaje mi tylko szukać pozytywów:

• będzie pięknie i kolorowo
• są już dynie (kto nigdy nie próbował kremu z dyni, niech żałuje)
• nie będę się pocić w 10 sekund po wyjściu z domu...
• można zakończyć akcje bikini (i inne takie) i wciągnąć ulubione, komfortowe swetry
• grzyby - mniam!
• bieganie jest łatwiejsze i przyjemniejsze - chłodniej, nie leje się z Ciebie, niknie ryzyko przegrzania i udaru
• w lasach jest jeszcze piękniej
• wieczory pod kocykiem z ciepłą herbatą, lipą bądź kakao

Hmm... O czym zapomniałam?